Beschrijving
Quakers, ambulances en een dorp achter het front 1914-1918.
De ligging van Woesten, op de weg van Ieper naar Veurne, maakte van het dorp een doorgangszone van en naar het front. Soldaten trokken er voorbij, er waren de kampementen voor de troepen en vooral de medische hulppost, opgestart in de kloosterschool. Toen de Duitsers massaal gas losten op 22 april 1915, het begin van de Tweede Slag bij Ieper, was Woesten voor veel slachtoffers de eerste halte op hun weg terug.
Tussen november 1914 en mei 1915 zal deze hulppost bemand worden door een heel bijzondere groep van Engelse vrijwilligers-ambulanciers. Het zijn meestal Quakers die er de kern vormen van de eerste eenheid van de “Friends Ambulance Unit”. Meteen wordt één van de boeiendste hoofdstukken uit de geschiedenis van Woesten geschreven. De zogenaamde “Friends” staan vanuit Duinkerke onder leiding van Philip Noel-Baker: later Olympisch medaillewinnaar (1920), Nobelprijswinnaar voor de vrede (1959), minister en Labour-partijvoorzitter. Maar in de hulppost van Woesten werkt ook een bont gezelschap van gewetensbezwaarden en pacifisten: de bergbeklimmer en schrijver Geoffrey Winthrop Young, de SF-schrijver Olaf Stapledon, de futuristische schilder Christopher Nevinson,… Dankzij het werk van de Engelse ambulanciers in en rond Woesten werden duizenden soldaten en burgers gered van een gewisse dood. Behoudens de evacuatie van gewonde soldaten uit de frontlijn, zal de “Friends Ambulance Unit” de burgerbevolking ook helpen met kleren, melk en vooral in de strijd tegen de tyfuskoorts. De Quakers werkten niet alleen in Woesten maar ook in Ieper en Poperinge, waar ze vooral betrokken waren bij de hulpverlening aan de burgerbevolking en de vluchtelingen. Woesten was wel de eerste ambulancedienst in de geschiedenis van de “Friends” en diende later als model voor hun werking in tal van oorlogen na 1918. De Quakers kregen voor hun werk trouwens ook de Nobelprijs, in 1947.
